Deniz'i 21 Eylül'de ilk kontrolüne götürdük ve aldığımız haberler bizi çok mutlu etti. Giriş yazısında oğlumuza otizm tanısı konduktan sonra Denizli'ye taşındığımızı yazmıştım. Bu üç ay içinde pekçok şey yaptık ama acaba doğru şeyler mi yapıyoruz sorusu benim peşimi hiç bırakmadı.
Nahit Hanım, üç ay içinde Deniz'in çok büyük bir mesafe kattettiğini, ilk gittiğimizde tipik otistik belirtiler gösteren oğlumuzun şimdi hafif otistik belirtiler gösterdiğini, göz temasının inanılmaz artmış olduğunu ve duygusal olarak açıldığını söyledi. Ama tabi ki gidecek daha çok yol var. Deniz'deki gelişmeleri fark ediyorduk ama bunların tam olarak ne düzeyde olduğunu bilemiyorduk. Nahit Hoca'nıın söyledikleri, çok sevdiğim bir dostun tabiriyle "umutlarımızı kanatlandırdı" ve doğru bir yolda olduğumuz duygusunu pekiştirdi. Bugüne kadar neler yaptığımızı, yüzümüze açılan ya da kapatılan kapıları daha sonra ayrıntılarıyla yazacağım. Sevgiyle kalın, sevdiklerinize sahip çıkın :)
